Πολύ συχνά λέω στους φίλους μου ότι νιώθω πως δεν έχω τίποτα κοινό με τους συμπολίτες μου. Βέβαια, κάποιος που με ξέρει πολλά χρόνια μπορεί να υπογράψει το ότι πάντα ένιωθα κάπως έτσι. Αλλά τώρα; Νομίζω ότι πιάσαμε τον πάτο της στάμνας. Κάθομαι και γω, η κακομοίρα, όπως όλοι και χαζεύω εδώ κι εκεί τι λένε οι πολιτικοί (έρχονται και εκλογές, τρομάρα μας, οπότε αυτοί τώρα μιλάνε ακόμα περισσότερο από το σύνηθες – για τα ψηφαλάκια, ξέρετε).
Και τι να πρωτοπιάσω, η έρμη; Τις επενδύσεις που θα κάνουν οι ξένοι; «Ποιες επενδύσεις;» θα πω εγώ. Που θέλουν να κάνουν υπερλούξ ξενοδοχεία σε ό,τι παρθένο δάσος έχουμε; Γιατί; Για ν’ ανοίξουν θέσεις εργασίας; Και τι θα αναπνέουν οι τουρίστες, άμα τα ξηλώσουμε όλα; Πενηντάευρα; Ας απαντήσει κάποιος υπεύθυνα… Πάμε παρακάτω. Να πιάσω τα Ελληνοτουρκικά; Που μιλάνε στα κανάλια, λες και όλοι οι Τούρκοι είναι ο Ερντογάν; Λες και είναι ένας εγκέφαλος; Και ο κοσμάκης εδώ το χάφτει… Λες και εμείς είμαστε ένα με τον δικό μας ΠΘ... Προχωρώ… Να πιάσω τη συμφωνία για τα μάρμαρα απ’ το Βρετανικό Μουσείο, που διαβάζω σχόλια από τους φαν του παμμέγιστου ΠΘ μας ότι θα είναι η σούπερ κίνηση πριν από τις εκλογές; Ποια είναι σούπερ κίνηση; Που παρακαλάμε γονυπετείς να μας επιστρέψουν αυτά που μας κλέψανε; Που τους λέμε και ευχαριστώ; Ή που θα μας τα δανείσουν με αντίτιμο; Να ξέρω και γω για ποιο πράγμα πρέπει να χειροκροτήσω, γιατί το χάνω καμιά φορά και μένω πίσω.
Να συνεχίσω με το ότι άκουσα την Υπουργό Παιδείας να λέει ότι τα έχει φτιάξει όλα στα σχολεία και τα πανεπιστήμια και ότι ντρέπεσαι να πατήσεις, ξέρω γω; Τι άλλο θα ακούσουν αυτά τα αφτιά μου! Και πες ότι αυτή μπορεί να λέει ό,τι της κατεβάσει η κούτρα. Οι άλλοι, οι οπαδοί, σαλεμένοι είναι και συμφωνούν; Αναφέρομαι σ’ εσάς που χειροκροτάτε. Έχετε συγκρίνει ποτέ πόσα έτη φωτός μακριά είναι τα ιδιωτικά από τα δημόσια σχολεία; Είχα την τύχη να πάω και στα δύο και να σχηματίσω μια ολοκληρωμένη εικόνα. Υπάρχει ξεκάθαρα εδώ και δεκαετίες συνεχής προσπάθεια να διαλυθεί η δημόσια παιδεία, και ΚΑΝΕΝΑΣ δεν κάνει κάτι γι’ αυτό. Συνεχίζουμε… Τα χοτ σημεία της τελευταίας κυβέρνησης ήταν η χαριστική βολή και στο σύστημα υγείας. Ήταν που ήταν δηλαδή μόνιμο υλικό για τους Α.Μ.Α.Ν., τώρα το τερματίσαμε. Μας κόβεται το χέρι και δεν έχουμε γάζα να σκουπιστούμε. Ανταλλάζουν σύριγγες τα νοσοκομεία μεταξύ τους, πας στο απέναντι να σου πάρουν αίμα και παίρνεις τα αποτελέσματα από το ΚΕΠ, και πάει λέγοντας το αστείο. Για ραντεβού σε νοσοκομείο δεν το συζητώ. Έχω κλείσει εξέταση για τις 24 Μαΐου του 2031, και τέτοια τύχη... ούτε του παπά να μην το πω.
Να πάω για φινάλε με τα άπειρα και ακραία σκάνδαλα που έχουν να κάνουν με βιασμούς και παιδεραστίες και που κρύβουμε μέσα στο συρτάρι με το καλό τραπεζομάντηλο; Βέβαια, από τη μία, αυτό ακριβώς αντικατοπτρίζει την πραγματική Ελλάδα: η αυθεντική υποκρισία. Αυτό που ο από πάνω μας ρίχνει ξύλο στο παιδί του και τον χαιρετάμε στην είσοδο σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Αλλά, επειδή είμαστε και Ευρωπαίοι και δεν τ’ ανεχόμαστε αυτά: «ΑΠΛΕΤΟ ΦΩΣ ΘΑ ΠΕΣΕΙ, ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΤΟ ΚΟΚΑΛΟ, ΛΕΜΕ!». Το πότε δεν διευκρινίζεται, αλλά μην τα θέλουμε και όλα δικά μας. Δυο χέρια έχουν κι αυτοί οι πολιτικοί μας. Όλο το πρωί κάνουν δηλώσεις στα πρωινάδικα και όλο το μεσημέρι φτιάχνουν σημειώσεις για τα βραδινά. Τι να πρωτοκάνουν;
Μετά σκέφτομαι ότι τον κατώτατο μισθό μου τον παζαρεύουν στη Βουλή άνθρωποι που παίρνουν τα τριπλάσια από εμένα και έχουν τακτοποιήσει και τα δισέγγονά τους. Και να λέει ο ένας: «Θα τον πάμε 20% πάνω», και να λέει ο άλλος: «ΤΙ; Σιγά την αύξηση! Εμείς θα τον πάμε 23% πάνω». Και συ που κάθεσαι και τους ακούς, πού να φανταστείς ότι μαζί με τον μισθό σου θα αυξηθεί και 250% πάνω το κόστος ζωής σου στην πόλη των Αθηνών (που από ψηλά μοιάζει και λίγο με Μπαγκλαντές, αλλά σσσς, μην το λέτε και θιχτούν οι πατριώτες)! Που ζεις στην πόλη με τα εκατομμύρια λακκούβων, με δρόμους-σκοτώστρες, με αυτοκίνητα αραγμένα όπου χωράνε να παρκάρουν, με κάδους σκουπιδιών στα πιο απίθανα σημεία, και να πληρώνεις ενοίκιο Εδιμβούργου (bills not included, όμπβιουσλυ – μην τα θέλουμε και όλα δικά μας). Ο ήλιος, το σουβλάκι και το συρτάκι δεν σου φτάνουν; Θες και ανέσεις; Αχάριστε λαουτζίκε…
Θα σας χαιρετήσω αυτόν τον μήνα με μια τελευταία σκέψη. Αυτές τις εκλογές κάντε ό,τι σας φωτίσει ο Θεός, το Σύμπαν, ο Προφήτης Μωάμεθ, ο Ρα, η Θεά Κάλι, ο Βισνού, ο Σίβα, όποιος άλλος… Αλλά σας ξορκίζω: σκεφτείτε και τους συνανθρώπους σας. Ορισμένοι ανάμεσά μας θεωρούν πως με την άνοδο μιας ομάδας σε ανώτερα οικονομικά επίπεδα ολόκληρη η χώρα θα προοδεύσει. Όχι, παιδιά. Αυτό που θα συμβεί είναι ότι κάποιοι θα γλεντάνε και κάποιοι θα τους υπηρετούν. Αλλά ένα από τα πιο επιτυχημένα όπλα που έχει αυτή η ρητορική είναι το ότι σου δημιουργεί την ψευδαίσθηση πως, αν προσπαθήσεις πολύ, θα τους φτάσεις και θα γίνεις Άντε, λοιπόν… Προσοχή στους ψεύτες, και καλές εκλογές. Μ’ έναν πόνο!
