Τζον Κητς, «[Λαμπρό μου αστέρι…]» (μτφ.: Γιώργος Πολυχρόνης)

Τζον Κητς

«[Λαμπρό μου αστέρι…]»

Λαμπρό μου αστέρι, στέρεος να ήμουν σαν εσένα –

  δεν θα ’μενα μες στη νυχτιά μοναχικός στυλίτης,

με τα αιώνια βλέφαρα ανοιγμένα ολοένα,

  της φύσης, λες, καρτερικός κι άυπνος ερημίτης,

κοιτάζοντας τ’ αργά νερά καθώς ιερατεύουν,

  κάθε όχθη των απανταχού ανθρώπων εξαγνίζοντας,

ή του χιονιού τις απαλές νιφάδες να χαϊδεύουν

  κάθε επιφάνεια, βουνά και τέλματα στολίζοντας –

όχι· μα εξίσου σταθερός και στέρεος, θα βαστάζομαι

  στο άγουρο πάνω στήθος πάντα της αγαπημένης,

και το ανεβοκατέβασμα εντός του θ’ αφουγκράζομαι:

  ξύπνιος, μ’ αίσθημα ταραχής με γλύκα αναμιγμένης,

πάντα ν’ ακούω της απαλής ανάσας της τον ίσο,

κι έτσι να ζω, παντοτινά – αλλιώς έτσι να σβήσω.

***

John Keats (1795 - 1821), Άγγλος Ρομαντικός ποιητής που πέθανε πρόωρα από φυματίωση.

Τίτλος πρωτοτύπου: «Bright Star» (γράφτηκε γύρω στο 1819, δημοσιεύτηκε μεταθανάτια το 1838).

Μετάφραση: Γιώργος Πολυχρόνης