Ντύλαν Τόμας, [Στην έρμη τέχνη μου αυτή] (μτφ.: Γιώργος Πολυχρόνης)

Ντύλαν Τόμας

[Στην έρμη τέχνη μου αυτή]

Στην έρμη τέχνη μου αυτή,

στο μεσονύχτι εξασκημένη,

όσο μανιάζει το φεγγάρι,

και ξάπλα είναι οι εραστές

με τον καημό τους αγκαλιά,

καθώς μου τραγουδά το φως μου,

δεν θέλω δόξα ούτε ψωμί,

ούτε και τα βραβεία του κόσμου,

που στις λαμπρές σκηνές περνάνε –

οι κόποι μου είναι πληρωμένοι

απ’ την κρυφή τους την καρδιά.

Ούτε για τους επηρμένους,

απ’ το φεγγάρι ξεκομμένους,

δεν γράφω αυτούς τους σταλαγμούς,

μήτε για των νεκρών τη χάρη,

με τ’ αηδόνια, τους ψαλμούς –

μα μόνο για τους εραστές,

καημούς αιώνων σ’ αγκαλιές,

που δεκάρα δεν δίνουν μήτε ζητάνε

την έρμη τέχνη μου αυτή.

***

Dylan Thomas (1914-1953), Βρετανός ποιητής από την Ουαλία.

Από τη συλλογή Deaths and Entrances (1946).

Μετάφραση: Γιώργος Πολυχρόνης