Κριστίνα Ροσέτι, «[Να με θυμάσαι…]» (μτφ.: Γιώργος Πολυχρόνης)

Κριστίνα Ροσέτι

[Να με θυμάσαι…]

Να με θυμάσαι όταν πια μακριά

θα έχω φύγει, στης σιωπής τα μέρη,

και δεν θα με κρατάς πια απ’ το χέρι

σαν, φεύγοντας, έμενα τελικά.

Να με θυμάσαι, όταν τα σχέδια πια

που έκανες θα τα σκορπάει τ’ αγέρι.

Να με θυμάσαι, φτάνει – τι προσφέρει

η ευχή ή η συμβουλή σου; Θα ’ναι αργά.

Κι αν με ξεχάσεις, μια στιγμή, προτού

με ξαναθυμηθείς – να μη λυπάσαι:

αν μείνει απ’ το σκοτάδι της φθοράς

ίχνος των λογισμών που είχα στο νου,

καλύτερα ξεχνώντας να γελάς

απ’ το να θλίβεσαι και να θυμάσαι.

***

Christina Rossetti (1830-1894), Αγγλίδα ποιήτρια της Βικτωριανής Εποχής, αδελφή του επίσης ποιητή και ζωγράφου Dante Gabriel Rossetti.

Τίτλος πρωτοτύπου: «Remember» (1849).

Μετάφραση: Γιώργος Πολυχρόνης