Θάλασσα. Με κάνεις να ονειρεύομαι ταξίδια μακρινά και ταυτόχρονα να νοσταλγώ το σπίτι μου. Ο ατελείωτος ορίζοντάς σου με μεταφέρει σε νέα μέρη της Γης – μέρη εξωτικά με χαμογελαστούς ανθρώπους, χαρούμενα τραγούδια και ζωηρούς χορούς. Βουτάω, κολυμπάω, κινούμαι ελεύθερα, δίχως βάρος. Χάνομαι μέσα στα γαλάζια σου νερά και κατακλύζομαι από χαρά, αλλά και από μελαγχολία. Θέλω να γυρίσω τον χρόνο πίσω, να επιστρέψω στα παιδικά καλοκαίρια, τότε που έτρεχα γυμνή στην ακροθαλασσιά, έχτιζα κάστρα στην άμμο και μάζευα κοχύλια. Τότε που φανταζόμουν το μέλλον μου με ενθουσιασμό. Τότε που κρατούσα την αναπνοή μου κάτω από το νερό, μετρώντας με ανυπομονησία τα δευτερόλεπτα για να ανέβω ξανά στην επιφάνεια και να δω τον κόσμο με άλλα μάτια. Μου χαρίζεις ελευθερία και ταυτόχρονα με εγκλωβίζεις σε μια μάταιη αναζήτηση των χαμένων παιδικών μου χρόνων.
Θάλασσα. Με ηρεμείς και ταυτόχρονα με ζωντανεύεις. Τα κύματά σου χαϊδεύουν τα αφτιά μου και αποκοιμιέμαι. Ο ήλιος ζεσταίνει το κορμί μου και ο χρόνος σταματά. Ανοίγω τα μάτια μου και αντικρίζω τα χρώματά σου. Απέραντο γαλάζιο, βαθύ μπλε. Οι ακτίνες του ήλιου λαμπυρίζουν πάνω στην επιφάνειά σου. Με τραβάς κοντά σου. Μπαίνω στο νερό και νιώθω κάθε κύτταρό μου να ξυπνάει. Έτσι ένιωθα και όταν κολυμπούσα μέσα στο σώμα της μητέρας μου, πριν ακόμη γεννηθώ; Με κάνεις να αισθάνομαι ασφάλεια και ταυτόχρονα μου προκαλείς φόβο. Εκεί που μοιάζεις γαλήνια, ξαφνικά αναστατώνεσαι, φουντώνεις. Τα κύματά σου με παίρνουν μαζί τους, δεν έχω δύναμη να αντισταθώ. Πνίγομαι. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα μπορείς να αλλάξεις τα πάντα. Τίποτα δεν μπορεί να σε ελέγξει.
Θάλασσα. Είσαι γεμάτη αντιθέσεις. Ίσως γι’ αυτό με συναρπάζεις. Μου θυμίζεις την ανθρώπινη φύση μου, στην οποία ενυπάρχουν αντίπαλα, συγκρουόμενα, αλλά και αλληλένδετα στοιχεία. Το καλό και το κακό, το ζεστό και το κρύο, το παλιό και το καινούριο… Χάρη σε αυτά προχωρώ, εξελίσσομαι και ζω.
