When you explain it, it becomes BANAL.

Ο Πύργος

Το thumbnail του άρθρου με τίτλο Ο Πύργος

Ακολουθούν οι ονειροπολήσεις της αρθρογράφου. Σαν ένα Σκέφτομαι και Γράφω για το ιδανικό μου σπίτι.

Λοιπόν, το τέλειο σπίτι είναι ένας πύργος. Πύργος, μάλιστα, γιατί όχι; Σάμπως θα φορολογηθώ; Ετοιμαστείτε λοιπόν για την ξενάγηση. Η τοποθεσία θα είναι ειδυλλιακή, όπως πρέπει στους πύργους, άλλωστε. Ψηλά σε κάποιο βουνό, χωμένος μέσα σε δέντρα, με ωραία θέα, ειδικά από τα πάνω πατώματα. Θα έχει δροσιά το καλοκαίρι – αυτό είναι σίγουρο, γιατί δεν χρειάζεται να λιώνω και στη φαντασία μου σαν το βούτυρο στο τηγάνι με κάθε καύσωνα.

Πέτρινοι τοίχοι, ξύλινα πατώματα και ταβάνια, η κυριαρχία των φυσικών υλικών. Τζάκια σε διάφορα δωμάτια και παχιά χαλιά απαραιτήτως τον χειμώνα, να βουλιάζουν τα πόδια σου μέσα. Αφράτα μαξιλάρια και μαλακές κουβέρτες για τις κρύες νύχτες. Ψηλά παράθυρα, να μπαίνει φυσικό φως. Η λέξη κλειδί είναι «θαλπωρή».

Φυσικά, θα έχει πολλά δωμάτια, καθότι πύργος. Χρειάζομαι χώρο να βάλω όλα τα αντικείμενα που αγαπάω. Οι τοίχοι θα είναι γεμάτοι πίνακες προσεκτικά επιλεγμένους, από αυτούς που με συγκινούν. Βιβλία. Βιβλία παντού, γιατί τι θα απογίνουμε χωρίς αυτά… Θα υπάρχει βέβαια μια κεντρική βιβλιοθήκη, αλλά γιατί να περιορίζομαι; Μικρές και μεγάλες βιβλιοθήκες από ωραίο ξύλο διασκορπισμένες στα δωμάτια. Πιστεύω ότι θα είναι χωρισμένες σε κατηγορίες και θα ξέρω, έστω στο περίπου, πού βρίσκεται τι, αλλά –ποιος ξέρει!– ίσως κάθε αναζήτηση βιβλίου να είναι ένα κυνήγι θησαυρού. Επακόλουθο είναι ότι πρέπει να φροντίσω για άνετες, μικρές γωνιές για διάβασμα. Θα έχω και εκείνο το εσωτερικό περβάζι κάτω από ένα μεγάλο παράθυρο επενδυμένο με μαξιλάρια, που όλο κάπου το βλέπω και πάντα το ζηλεύω.

Επόμενο απαραίτητο στοιχείο του σπιτιού είναι τα φυτά. Αν τα βιβλία και οι πίνακες είναι η αντίσταση στον χρόνο, καθότι πράγματα στάσιμα και άφθαρτα στο χρονικό πλαίσιο μιας ανθρώπινης ζωής, τα φυτά ακολουθούν τη ροή του χρόνου. Μεγαλώνουν, αλλάζουν με τις εποχές, ενίοτε πεθαίνουν κιόλας, ασυγκίνητα από τις όποιες φιλότιμες προσπάθειες επαναφοράς. Όπως και να ’χει, φέρνουν μια φρεσκάδα στον χώρο.

Ήρθε η ώρα για την κουζίνα. Πρέπει να είναι ευρύχωρη. Θα έχει μεγάλους πάγκους, να μπορώ να ανοίξω και ένα φύλλο σαν άνθρωπος, αν μου ’ρθει η όρεξη. Στη μία πλευρά θα υπάρχει τζαμαρία –είπαμε, χρειάζεται φως– και στην άλλη ένας τοίχος με ράφια. Προσωπικό κόλλημα είναι τα βάζα αποθήκευσης τροφίμων. Τρελαίνομαι για όμορφα βάζα, να τα έχω στη σειρά, με όλων των ειδών τα τρόφιμα και –φυσικά– μυρωδικά, μπαχάρια, και τσάγια. Ό,τι δεν μπαίνει σε βάζο, θα είναι στο κελάρι. Ναι, προφανώς και θα υπάρχει κελάρι. Να είναι γεμάτο νόστιμα πράγματα και να μυρίζει μπαχαρικά και αποξηραμένα βότανα.

Επόμενη φαντασίωση η σοφίτα, τα κρυφά δωμάτια και μυστικά περάσματα. Κάθε πύργος που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει μυστικά, αλλιώς τι να τον κάνεις; Πάρε μια βίλα σαν από περιοδικό και τέλος. Αλλά όχι, στον πύργο πρέπει να μπορείς να κινηθείς σαν φάντασμα ανάμεσα στους χώρους, να κρυφτείς, αν το θες, σε δωμάτια που κανείς δεν ξέρει ότι υπάρχουν. Έτσι ξέρεις ότι ο πύργος είναι δικός σου, γιατί εσύ ξέρεις τα μυστικά του. Τίποτα άλλο δεν δείχνει την κυριαρχία σου στον χώρο όπως το να μπορείς να περιηγηθείς με σιγουριά μες στον λαβύρινθο.

Αυτό θα ήταν το σπίτι μου, αν είχα μερικά (πολλά) εκατομμύρια στην άκρη ή μαγικές ικανότητες. Μέχρι κάποιο από τα δύο να γίνει πραγματικότητα, θα αρκεστώ και στο διαμέρισμα.


Μοιράσου το με αγαπημένους σου