When you explain it, it becomes BANAL.

Μια βραδιά στην όπερα

Κατηγορία: Τέχνη
#Μουσική
Το thumbnail του άρθρου με τίτλο Μια βραδιά στην όπερα

Όταν κανείς σπουδάζει κλασική μουσική ή, πιο σωστά, δυτικοευρωπαϊκή λόγια μουσική, γαλουχείται στα ωδεία και στα πανεπιστήμια με την ιδέα ότι αυτή η μουσική είναι η πιο περίπλοκη, η πιο δύσκολη και η ανώτερη που υπάρχει, καθώς και ότι κανένα άλλο είδος δεν μπορεί να τη φτάσει. Από την άλλη πλευρά, ένας μη μουσικός αναρωτιέται γιατί οι Queen ονόμασαν τον δίσκο τους Μια βραδιά στην όπερα (A Night at the Opera), αφού δεν ακούγεται καμία χοντρή κυρία να τσιρίζει, και τι στο καλό σημαίνει «ραψωδία» στο τραγούδι Bohemian Rhapsody. Κι όμως, η απάντηση είναι απλή: η μουσική είναι μία. Είτε χαρακτηρίζεται ως κλασική είτε ως ροκ, ποπ, τζαζ και ούτω καθεξής, διατηρεί κοινά στοιχεία και συστατικά, τα οποία μετακινούνται και ταξιδεύουν στον χρόνο.

Στον δίσκο τους Μια βραδιά στην όπερα οι Queen παρουσίασαν ένα από τα ίσως διασημότερα τραγούδια τους, το Bohemian Rhapsody. Δανειζόμενοι τον όρο ραψωδία από την κλασική μουσική, θέλησαν να τονίσουν την ελεύθερη δομή του τραγουδιού, με τις μεγάλες αντιθέσεις στο ύφος και τη διάθεση, τα χρώματα και τις τονικότητες.

Εισαγωγή: Πιο συγκεκριμένα, όταν ξεκινά το τραγούδι, ακούμε μια μικρή χορωδιακού στυλ εισαγωγή α καπέλα (χωρίς οργανική συνοδεία) από την μπάντα που «συνομιλεί» με τον τραγουδιστή. Παρατηρούμε έντονες αυξομειώσεις στις δυναμικές (αν τραγουδάνε δυνατά ή σιγά δηλαδή) και ρομαντική αρμονία που μπορεί να συναντήσει κανείς σε συνθέτες όπως ο Μπραμς ή ο Βάγκνερ. Τέλος, μας προδιαθέτει για το τι θα επακολουθήσει, εδραιώνοντας τη μαγική και ονειρική ατμόσφαιρα του κομματιού.

Μπαλάντα: Στη συνέχεια, ακολουθεί ένα λυρικό μέρος από τον τραγουδιστή (Φρέντι Μέρκιουρι), η λεγόμενη «μπαλάντα». Η μπαλάντα είναι ένας μουσικός όρος που προήλθε από την ποιητική κι έπειτα μουσική παράδοση του 18ου αιώνα και σημαίνει «αφηγηματικό ποίημα». Συνήθως έχει έναν δραματικό και λυρικό χαρακτήρα και αφηγείται μια ιστορία. Στην κλασική μουσική κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα αναπτύχθηκαν ιδιαίτερα οι μπαλάντες για πιάνο από τον Σοπέν και τον Μπραμς. Στο συγκεκριμένο τραγούδι η μπαλάντα εξυπηρετεί στην πλοκή της ιστορίας, καθώς ο τραγουδιστής μάς περιγράφει τις πράξεις του με έναν ιδιαίτερα δραματικό τρόπο και έντονες κορυφώσεις.

Οπερατικό μέρος: Μεταξύ της μπαλάντας και του οπερατικού μέρους μεσολαβεί ένα μικρό κιθαριστικό σόλο που είναι ένα πολύ κλασικό στοιχείο της ροκ μουσικής. Το οπερατικό μέρος έχει στόχο να τονίσει την απελπισία του ήρωα με διάφορα μουσικά στοιχεία, όπως τα έντονα ρυθμικά σχήματα, η πολύπλοκη αρμονία, η σταδιακή αύξηση του πλήθους των οργάνων και η εμφάνιση της χορωδίας. Τα φωνητικά κάνουν αναφορά σε πολλούς φανταστικούς χαρακτήρες, όπως διάφορους θεούς, κωμικούς χαρακτήρες του 16ου αιώνα και χαρακτήρες από όπερες, όπως ο Φίγκαρο. Η συνομιλία της χορωδίας με τον τραγουδιστή είναι ένα συχνό μουσικό τέχνασμα στην όπερα, καθώς λειτουργεί σαν ένα μέσο κορύφωσης της έντασης και της ιστορίας, ειδικά όταν πρόκειται για κάποια δραματική υπόθεση. Το οπερατικό μέρος οδηγεί σε μια κλασική χαρντ ροκ μελωδία με έντονα ρυθμικά στοιχεία, η οποία με τη σειρά της οδηγεί σε ένα λυρικό τέλος.

Παρόλο που το συγκεκριμένο τραγούδι έχει πολλές επιρροές από στοιχεία της κλασικής μουσικής που αναπτύχθηκαν τους προηγούμενους αιώνες, στις μέρες μας η σύγχρονη δυτικοευρωπαϊκή μουσική και η ροκ αλληλοεπιδρούν και επηρεάζουν η μια την άλλη σε πολλές μουσικές σκηνές του κόσμου, αποδεικνύοντας έτσι ότι δεν υπάρχουν όρια και σύνορα στη μουσική. 


Μοιράσου το με αγαπημένους σου