Ένας από τους μεγαλύτερούς μου φόβους είναι ζυγός αριθμός και ακούει στο όνομα «30». Χρόνια τώρα τρέμω τη στιγμή που θα περάσω στη νέα δεκαετία, ιδίως τώρα που κοντοζυγώνει απειλητικά και τα σημάδια γίνονται πιο έντονα: δεν έχεις τις ίδιες αντοχές ύστερα από χανγκόβερ, χρειάζεσαι τουλάχιστον 8 ώρες ύπνου, και όλα τα συναφή. Αν και εσείς πάσχετε από αντίστοιχες φοβίες, συνεχίστε την ανάγνωση. Εάν είστε κάτω από 25, πιείτε μία μπύρα και για μας.
Το πρόβλημά μου με το νούμερο 30 δεν είναι αριθμητικής φύσεως. Δεν προτιμώ δηλαδή περισσότερο τους περιττούς αριθμούς από τους ζυγούς, τους ρητούς από τους άρρητους, τους μιγαδικούς από τους δεκαδικούς. Γιατί οι αριθμοί από μόνοι τους δεν πείραξαν ποτέ κανέναν.
Είναι περισσότερο οι κοινωνικοί συμβολισμοί που εμποτίζουν αυτό το κατά τα άλλα φυσιολογικό νούμερο και το κάνουν να φαίνεται τρομακτικό και ενίοτε γελοίο. Η λίστα με τα πράγματα που καλείται να έχει επιτύχει κανείς μέχρι τα 30 είναι εκτενής και διαφέρει για την καθεμιά και τον καθένα μας, όμως συνήθως περιλαμβάνει μια σειρά κοινωνικών επιταγών που υποτίθεται ότι είναι για το καλό μας, όμως αποτελούν κυρίως παράγοντες λήψης κοινωνικής επιβεβαίωσης.
Μέχρι τα 30 πρέπει:
να έχεις σοβαρευτεί
να έχεις το δικό σου σπίτι
να έχεις κάνει μία σταθερή σχέση
να έχεις έναν σταθερό μισθό (ο αριθμός 30 έχει μία εμμονική σχέση με τη σταθερότητα)
να αναλογιστείς το ενδεχόμενο να γίνεις γονιός (νονός ή και απλώς να περιβάλλεσαι από μωρά)
να έχεις πετύχει χ ακαδημαϊκούς στόχους (πτυχίο, μεταπτυχιακό κ.λπ.)
να έχεις πάει στρατό
να έχεις μάθει να μαγειρεύεις και να κάνεις τις δουλειές του σπιτιού χωρίς να παίρνεις τηλέφωνο τη μάνα σου
να έχεις χτίσει μία καθημερινότητα
ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ.
Η κρίση ξεκινάει, όταν πλησιάζεις ή είσαι μέσα σε αυτό το φάσμα του αριθμού 30 και μπορείς να σβήσεις μόνο μία ή ακόμα και καμία από τις παραπάνω δέκα εντολές. Είσαι κοινωνικά αποτυχημένος, όταν το μεγαλύτερό σου κατόρθωμα είναι ότι κατάφερες να σηκώνεσαι πριν από τις 9 το πρωί; Δεν θεωρείσαι σοβαρός, αν ντύνεσαι με φούτερ αντί με σακάκια και μπερδεύεις το Άζαξ με το οινόπνευμα; Και, εν τέλει, το να είσαι ώριμος σημαίνει να έχεις σιδερώσει τον χαρακτήρα σου με τσάκιση, για να μπορούν να χαίρονται οι άλλοι και να αυξάνονται οι επαφές στα κοινωνικά σου δίκτυα, επειδή τώρα μετράς κοινωνικά;
Αν έχεις και εσύ βρεθεί, αγαπητέ αναγνώστη/αγαπητή αναγνώστρια, αντιμέτωπος/η με αυτόν τον ζοφερό αριθμό, θα ήθελα να μοιραστώ μία πολύ ωραία οπτική που άκουσα πρόσφατα, σύμφωνα με την οποία τα 30 είναι όπως τα 20, μόνο που τώρα μπορείς να σταθείς στα πόδια σου χωρίς να εξαρτάσαι οικονομικά και χωρίς να σε ενδιαφέρει η κοινωνική κριτική ή η γνώμη των άλλων, γιατί έφαγες τα μούτρα σου κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας, έτσι ώστε να ξέρεις τι και ποιους τύπους να αποφεύγεις.
Εάν έχεις κάνει «τικ» σε πολλά από τα παραπάνω, καλό είναι να συγχαρείς τον εαυτό σου για όλα όσα κατάφερες τόσο νωρίς, διότι σίγουρα είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς. Εάν όχι, υπάρχει κάποιος λόγος που επέλεξες να μην ενταχθείς στη λίστα των κοινωνικών σημαινόντων του 30, και καλό είναι να το πάρεις απόφαση ότι αυτή είναι η ζωή που διάλεξες και ότι, εν τέλει, η ωριμότητα δεν είναι μόνο όλα όσα κατάφερες ή δεν κατάφερες, αλλά μια νοητική διαδικασία αποβολής των παγιωμένων αντιλήψεων και ένα βήμα προς την ελευθερία.
(Δεν θα είμαστε το ίδιο αισιόδοξοι πλησιάζοντας την επόμενη δεκαετία).
