Οι λέξεις που βγαίνουν από μέσα μας αποτυπώνονται και σε ένα «χορογραφικό» μοτίβο, το οποίο δημιουργεί ασυναίσθητα το σώμα μας. Κάθε μέρος του σώματός μας έχει τη δυνατότητα για απίστευτο αριθμό κινήσεων, είτε πιο στατικών είτε πιο περίεργων είτε πιο μίνιμαλ. Αν, για παράδειγμα, δούμε την παλάμη μας και θελήσουμε να παραμορφώσουμε τη συνηθισμένη της όψη, θα φτάσουμε σε ένα σημείο πολλαπλών θέσεων και κινήσεων, με διαφορετική έκφραση η κάθε μία. Μπορούμε να δούμε το σώμα μας να μεταβάλλεται σε αμέτρητες συναισθηματικές εκδοχές. Στην καθημερινότητά μας μιλάμε, ή και όχι, και το σώμα μας ανταποκρίνεται σε αυτά που λέμε, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Ακόμα και κάτι που θεωρούμε εντελώς στατικό και ενδεχομένως αδιάφορο, έχει μια δυναμική και αφορά μια πτυχή του εαυτού μας. Ένας ηθοποιός δεν μπορεί να παίξει μόνο με το κεφάλι του. Ούτε ένας χορευτής μόνο με το σώμα του. Η φυσική ροή των πραγμάτων θέλει αυτά τα δύο να αλληλοσυμπληρώνονται. Άλλωστε, δεν μπορούν να εξωτερικευτούν τα πάντα με λέξεις. Βέβαια, κάποιες φορές, ούτε και με κίνηση. Όμως και αυτό το «πάγωμα», μια κίνηση δεν είναι;
Μπροστά σε έναν καθρέφτη θα μπορούσαμε να δούμε το σώμα μας σε θέσεις που ούτε καν έχουμε φανταστεί ή που ίσως να μην μπορέσουμε ποτέ ξανά να οικειοποιηθούμε. Και κάπως έτσι θα φτιάξουμε μια δική μας ιστορία εκείνη τη στιγμή. Ίσως να μην την καταλάβει κανείς, ούτε εμείς οι ίδιοι, αλλά θα υπάρχει και θα δηλώνει κάτι. Όλο αυτό σε κάθε τόπο αλλάζει. Οι κοινωνικές, οι πολιτικές, οι θρησκευτικές, οι παρελθοντικές συνθήκες, έχουν διαμορφώσει κινήσεις άλλου τύπου για κάθε χώρα. Για παράδειγμα, αλλιώς θα χαιρετήσουμε εμείς κάποιον και αλλιώς ένας Ασιάτης. Έχουμε διαφορετικούς κώδικες σε ορισμένες καταστάσεις. Πόσο διαφέρει ο ιαπωνικός χορός «butoh» από αυτό που εμείς έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε ένα χορογραφικό πλαίσιο...
Στο στάδιο του πειραματισμού και της εξοικείωσης με το σώμα μας ίσως βρεθεί μια πολύ ενδιαφέρουσα κοινή ροή ή μια ακόμα πιο συναρπαστική αντίθεση. Δεν υπάρχουν οι ιδανικές και οι σωστές κινήσεις. Υπάρχουν αυτές που αντικατοπτρίζουν το μέσα μας και δεν είναι απαραίτητο να παρουσιάζουν κάτι συγκλονιστικό. Η Pina Bausch με τον ασύμβατο χορό της εξέφραζε τον συναισθηματικό κόσμο απελευθερωμένο από την άρτια τεχνική και από συγκεκριμένες φόρμες. Μελετούσε πολύ τον τρόπο εκτέλεσης μιας καθημερινής πράξης από διαφορετικές προσωπικότητες και βασιζόταν σε αυτό. Παρατηρούσε τον λόγο, για τον οποίον οι άνθρωποι κινούνται, και κοιτούσε ακόμα και τις πιο απλές τους ενέργειες. Δούλευε απλές καθημερινές κινήσεις σε τέσσερις χρόνους.
Τελικά, έχουμε πολλά μέσα εκδήλωσης του εσωτερικού μας κόσμου. Το ερώτημα είναι αν παραμελούμε κάποια από αυτά.
