Έρευνες δείχνουν ότι το 13% του ανθρώπινου πληθυσμού είναι παχύσαρκο και ότι σχεδόν 4 στους 10 ανθρώπους είναι τουλάχιστον υπέρβαροι. Τα ποσοστά είναι ακόμα χειρότερα στη χώρα μας, τη χώρα των απογόνων των καλογυμνασμένων αρχαίων Ελλήνων του «νους υγιής εν σώματι υγιεί», καθώς 7 στους 10 είναι τουλάχιστον υπέρβαροι. Όσον αφορά τα παιδιά, μάλιστα, το ποσοστό των υπέρβαρων αγγίζει το 34%. Ανησυχητικά και θλιβερά, ωστόσο, δεν είναι μόνο τα στατιστικά, αλλά και το γεγονός ότι τα τελευταία 50 χρόνια κάθε δεκαετία είναι ολοένα και χειρότερη.
Πώς φτάσαμε όμως εδώ; Πώς γίνεται ο λαός που ξεκίνησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες να είναι από τους πρωτοπόρους της παχυσαρκίας παγκοσμίως; Πώς γίνεται μικρά παιδιά, τα οποία είναι στην πιο δραστήρια ηλικία της ζωής τους, να είναι υπέρβαρα;
Εάν τα αίτια δεν είναι οργανικά (π.χ. θυρεοειδής, κατάθλιψη), συνήθως η παχυσαρκία οφείλεται σε έναν συνδυασμό κακών διατροφικών συνηθειών, άγνοιας και έλλειψης φυσικής άσκησης. Για παράδειγμα, στην οικογένειά μου δεν είχαμε την παραμικρή ιδέα περί θερμίδων, μακροθρεπτικών συστατικών, ελέγχου μερίδων και άλλων πολλών fancy λέξεων που έχουν γίνει της μόδας. Η μητέρα μου –καλά να είναι– ξέρει ότι το ελαιόλαδο είναι καλό για τον οργανισμό, ειδικά όταν αυτό είναι από το χωριό και από δικές σου ελιές. Πράγματι, το ελαιόλαδο έχει πολλά οφέλη για τον οργανισμό, αλλά η δόση που προτείνεται είναι μία κουταλιά της σούπας, και όχι ένα ποτήρι! Ωστόσο, το μεγαλύτερο ίσως μερίδιο ευθύνης το φέρει ο σύγχρονος τρόπος ζωής. Στο τέλος μιας ημέρας με πολύ τρέξιμο και γρήγορους ρυθμούς, θέλεις να χαλαρώσεις. Και ποιος είναι ο πιο εύκολος τρόπος; Ανοίγοντας το Netflix ή –ο Θεός να φυλάει!– την τηλεόραση. Παρ’ όλα αυτά, το εύκολο δεν είναι σχεδόν ποτέ το βέλτιστο – και όχι, δεν υπάρχουν μαγικά χάπια και ροφήματα.
Προσοχή όμως: η βελτίωση της σωματικής κατάστασης δεν έχει να κάνει μόνο με τα κιλά –μακάρι να υπήρχαν και στα 18 μου, όταν ήμουν παχύσαρκος, κινήματα για την αυτοαποδοχή και το body shaming– αλλά κυρίως με την υγεία. Δεν νομίζω ότι υπάρχει νοήμων άνθρωπος που να ξέρει ότι οι συνήθειές του τον οδηγούν στον θάνατο και να συνεχίζει να τις επιλέγει συνειδητά, εκτός αν μιλάμε για εθισμό. Αλλά, πράγματι, μιλάμε για εθισμό, όπως επίσης και για φαύλο κύκλο: όσο ανεβαίνεις κιλά τόσο στενοχωριέσαι και όσο στενοχωριέσαι τόσο τρως.
Δεν χρειάζονται όμως υπερβολές, για να θεωρείται κανείς γυμνασμένος. Η απόρριψη της ζάχαρης και τριάντα λεπτά γυμναστικής την ημέρα είναι υπεραρκετά, για να ξεκινήσει η πορεία μιας υγιούς ζωής. Έτσι ξεκίνησα κι εγώ πριν από περίπου πέντε χρόνια και πλέον δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς καθημερινή γυμναστική. Από τα 140 κιλά, τα τηγανητά φαγητά και το τσιγάρο έφτασα στα 90 κιλά και τον Ημιμαραθώνιο.
Αφιερώνουμε 10 ώρες της ημέρας μας δουλεύοντας για κάποιον άλλον. Είναι κρίμα να μην αφιερώνουμε έστω μία ώρα για το σώμα μας και την υγεία μας. Ο σκέτος καφές δεν είναι όσο πικρός νομίζουμε, τα λαχανικά μπορούν να δώσουν μια ζωηρή γεύση στο φαγητό μας και αυτή η φέτα ψωμί δεν θα μας χορτάσει όσο φανταζόμαστε. Είναι ώρα να σεβαστούμε τους εαυτούς μας και να προσέξουμε την υγεία μας. Για εμάς, για αυτούς που αγαπάμε, αλλά και για να γιορτάσουμε τις δυνατότητες που έχει το σώμα μας. Λίγος εγωισμός δεν κάνει κακό. Αν μπορεί ο διπλανός μου, τότε σίγουρα μπορώ και εγώ. Αν μπορώ εγώ, μπορείς και εσύ.
