Χαίρετε. Είμαι προβληματισμένος με μια κατάσταση όχι τόσο ξεχωριστή, θα έλεγα. Που λες, Λεωνίδα μου, έχω εδώ και 5 μήνες μια σχέση με κάποιον που ζει σε άλλη χώρα. Στην αρχή δεν με πείραζε, όμως πλέον δυσκολεύομαι. Όχι από την άποψη πως κοιτάω άλλους, αλλά επειδή δεν τον έχω κοντά μου. Πρέπει να χωρίσω λόγω απόστασης ή να τ’ αφήσω όλα και να τον ακολουθήσω εκεί; Κι αν πάω και χωρίσουμε;
Αγαπητέ φίλε μου,
Όντως, η «κατάστασή» σου συναντάται πολύ συχνά, όμως δεν σημαίνει πως δεν είναι ξεχωριστή. Οι εξ αποστάσεως σχέσεις είναι σαν το τσιγάρο που, όταν τελειώσει, είσαι σίγουρος ότι δεν ξαναμπλέκεις. Χωρίς, ωστόσο, να το καταλάβεις, βρίσκεσαι με ένα στο χέρι. Δεν είναι τα χιλιόμετρα που σε δυσκολεύουν. Όσο «κλισέ» κι αν ακούγεται, είμαστε εμείς που ορίζουμε πόσο μας επηρεάζει το καθετί. Το αν θα τον ακολουθήσεις εξαρτάται από τα δικά σου θέλω και σχέδια. Ως άνθρωποι έχουμε την τάση να εξαρτόμαστε από άλλους, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι κακό, αρκεί, όταν πρέπει, να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα λογικά. Κατ’ εμέ, μη σκέφτεσαι αν θα λειτουργήσει, μα σκέψου ΤΙ και ΠΟΣΟ το θέλεις! Δεν σε δυσκολεύει η απόσταση, αλλά η εσωτερική πάλη να καταλάβεις τις προτεραιότητές σου.
