Λεωνίδα, γεια σου!
Έχω σχέση εδώ και αρκετούς μήνες, αλλά κάθε φορά που βγαίνω μόνη μου, έχω τον νου μου να δω τι παίζει τριγύρω. Όταν βρίσκω κάτι ενδιαφέρον, αυτομάτως ισιώνω την πλάτη μου και θέλω να δείχνω όσο γίνεται πιο όμορφη. Αυτό με βάζει σε σκέψεις μήπως δεν μου αρέσει πραγματικά το αγόρι μου, αν και μου συνέβαινε και με προηγούμενες σχέσεις. Είναι θέμα φιλαρέσκειας ή ανασφάλειας;
Αγαπητή φίλη μου,
Διαβάζοντας τον προβληματισμό σου, θυμήθηκα εμένα και κατάλαβα πως μου συμβαίνει το ίδιο. Ωστόσο, σκέφτηκα παραπέρα! Δεν είναι η φύση εξαιρετικά αυτάρεσκη και ναρκισσιστική; Σε όλους μας δεν αρέσει να είμαστε αρεστοί, ακόμη κι όταν δεν γνωρίζουμε ή πρόκειται να γνωρίσουμε τα άτομα που πρόκειται να εντυπωσιάσουμε; Πράγμα που είναι κάθε άλλο παρά κακό, σε φυσιολογικό πλαίσιο. Σκέψου τους φίλους. Όλοι έχουμε φίλους, ωστόσο δεν σταματάμε να γοητεύουμε και να γοητευόμαστε από άλλους. Αυτό δεν σημαίνει πως θα γίνουμε κολλητοί με όλους. Έτσι, όταν «φτιασιδώνεσαι» στην ιδέα πως θα σε δει κάποιος στον δρόμο, δεν σε νοιάζει αλήθεια τι γνώμη θα σχηματίσει ο συγκεκριμένος άνθρωπος για εσένα, μα πως θα φανείς ΕΣΎ σ’ εκείνον! Γι’ αυτό, εικάζω πως δεν θες λιγότερο το αγόρι σου, μα παραπάνω τον εαυτό σου…
